[Sebastian]

Sagowiec odwinięty (Cycas revoluta Thunb.) – gatunek roślin należących do klasy sagowców i rodziny sagowcowatych. Zasięg naturalny obejmuje południową Japonię. Popularna roślina ozdobna, w naszych warunkach klimatycznych uprawiana jako roślina doniczkowa.

Charakterystyka
Pokrój - Roślina o bardzo regularnym pokroju. Korona ciemnozielonych liści wyrasta ze szczytu pękatego pnia. Rośnie bardzo wolno (wypuszcza 1-2 nowe liście rocznie). Osiąga wysokość 6-7 m po 50-100 latach.
Pień - U młodych roślin zagłębiony w gruncie, z wiekiem rośnie wolno w kłodzinę o średnicy 20 cm i wysokości do 7 m. Pień może się rozgałęziać, na szczycie każdego odgałęzienia wytwarzając pióropusz liści.
Liście - Ciemne i soczyście zielone, pierzasto podzielone liście tworzą rozetę na szczycie pnia. Osiągają 50-150 cm długości w wieku reprodukcyjnym (w uprawie doniczkowej zwykle 50-60 cm). Skupione i wąskie listki mają 8-18 cm długości i podwinięte brzegi (stąd nazwa gatunku). Listki u nasady liścia przekształcone są w ciernie. Ogonek liścia ma 6-10 cm długości i okryty jest drobnymi kolcami.
Kwiaty - Jak wszystkie sagowce, także i ten gatunek jest dwupienny. Okazy męskie wytwarzają szyszkowate skupienia mikrosporofili, okazy żeńskie wykształcają grupę makrosporofili. W warunkach domowych nie kwitnie.


Uprawa: Ponieważ nie toleruje spadków temperatur poniżej –5 °C i wymaga latem temperatur 20 °C - 30 °C w naszych warunkach najlepiej rośnie w cieplarniach, może być też z powodzeniem uprawiany w domach. Roślina wymaga dużo przestrzeni dla swoich rozłożystych liści, dlatego dobrze się czuje tylko w dużych, jasnych pomieszczeniach. Parapet okienny do tego celu się nie nadaje.

Podlewanie: Sagowca należy podlewać raz w ciągu 10 dni. Nie wolno dopuścić do przesuszenia ziemi, ponieważ roślina jest spokrewniona z paprociami, często mylona z palmą. Ponadto należy zraszać liście, średnio 2 razy tygodniowo. Zimą zalecane jest bardzo rzadkie podlewanie (tzw. przerwa spoczynkowa), średnio raz na miesiąc. Roślina ta wymaga wilgotnego powietrza. Obfite podlewanie jest niewskazane, tak samo jak i silne nawożenie. Zbyt obfite podlewanie może powodować pojawienie się grzyba, gnicie korzenia, częściowe żółknięcie liści. Sagowce są wrażliwe na uszkodzenia tzw. bryły korzeniowej.

Oświetlenie: Potrzebne jest dosyć jasne stanowisko, ale nie można narażać sagowca na bezpośrednio silne słońce. Uprawa w mieszkaniu może nie zapewnić odpowiedniej ilości światła, szczególnie w ciemnym pomieszczeniu. Roślinę można ustawić w ogrodzie, na tarasie lub balkonie w pełnym słońcu wyłącznie po uprzednim przygotowaniu sagowca do dużej ilości światła. Po zimie należy przyzwyczaić ją do słońca. Niewielkie żółte plamy na liściach, świadczą o poparzeniu słonecznym, które jednak nie jest szczególnie szkodliwe. Takie plamki najczęściej występują od wiosny do połowy lata. Dobrym okresem na wyrastanie nowych liści jest lato. Jeżeli je wypuści późną jesienią, z braku światła będą "blade".

Podłoże: Dla sagowca dobre jest przeciętne podłoże sprzedawane w sklepach, ale najlepiej dodać sporo gruboziarnistego piasku. Można użyć specjalistycznej ziemi do palm. Doniczka powinna być nie za duża, ponieważ w wielkich doniczkach sagowce źle rosną. Średnica doniczki powinna być niewiele większa od średnicy "cebulki". Roślinę przesadza się dopiero wtedy, gdy pień rozrośnie się tak, że wypełni prawie całą szerokość doniczki.

Nawożenie: Roślinę powinno się zasilać raz na miesiąc; od kwietnia do października. Nawóz dla sagowca można kupić w sklepie ogrodniczym i niektórych kwiaciarniach.

Przesadzanie: Przesadzamy tylko młode rośliny które zazwyczaj rosną w bardzo małych doniczkach. Starsze egzemplarze nie lubią być niepokojone. Zmieniamy im doniczkę na niewiele większą raz na 4-6 lat. Przy przesadzaniu nie wolno uszkodzić korzeni, najlepiej w ogóle ich nie dotykać.

Rozmnażanie: Z nasion lub odrostów, które czasami pojawiają się u podstawy kłodziny. Niestety nasiona są u nas trudno dostępne. Odrosty natomiast (odcinamy je w czasie spoczynku zimowego) ukorzeniają się łatwo, najlepiej jeśli posadzi się je do małych doniczek w mieszaninę ziemi liściowej z piaskiem. Czasami można kupić pozbawiony liści pień, który posadzony do lekkiego podłoża po pewnym czasie niezawodnie wytworzy liście.

Problemy w hodowli:

* Sporadycznie hodowcy mają kłopoty z grzybami saprofitycznymi lub pleśniowymi. Objawia się to w postaci białego nalotu na części lub na całej "cebulce". Dzieje się tak, gdy roślina jest zbyt obficie podlewana. Najprostszym sposobem usunięcia jest starcie nalotu (np. szczoteczką). Można także podlać podłoże preparatem grzybobójczym.
* Jeśli końce listków zasychają oznacza to, że jest zbyt suche powietrze. Powinniśmy wtedy często zraszać roślinę letnią wodą. Suche końce odcinamy.
* Kiedy na ogonkach liściowych widoczne są małe, brązowe skupiska oznacza to, że naszą roślinę zaatakował misecznik. Szkodnika bardzo starannie zdrapujemy, miejsce żerowania wacikiem nasączonym spirytusem i przemywamy dokładnie wodą.
* Sagowiec którego hodujemy może zostać również zaatakowany przez wciornastki. Objawia się to utratą kolorów przez liście i pojawianiem się na nich srebrzystych plamek. Jedynym sposobem na pozbycie się szkodnika jest opryskanie go odpowiednim insektycydem.
* Jeśli roślina nie rośnie, a jej liście żółkną oznacza to, że ma za dużo wody i za mało światła. Powinniśmy wtedy ograniczyć podlewanie i przestawić roślinę w dobrze oświetlone miejsce.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/w..._odwini%C4%99ty